Яшь чагымны искә төшерәм мин,
Шунда булган болытсыз көннәрем.
Яшь чакларның кадерен белдек микән?
Шуны уйлыйм хәзер төннәрен.
Нурлы күзләр белән карадык ул
чагында,
Хыяллар күп иде йөрәктә.
Бар хыялны эшкә ашырып булмый,
Кайсылары калды теләктә.
Ул чагында өзелеп сөюләрем
Моңсу гына уйга калдыра.
Θскә карап суда йөзәм кебек,
Йөзгән саен уйлар тудыра.
Мин хәзер дә үземә
теләр идем
Мәхәббәтле, җырлы
көннәрне.
Гашыйк кешенең күңелен яулап алган
Онытылмаслык озын төннәрне.